ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΒΟΥΝΑΤΣΟΣ 29 - 3 - 2011

Ο Δήμαρχος  Λέσβου Δημ. Βουνάτσος μαζί με τους γονείς, ενάντια στο κλείσιμο του Δημ. Σχολείου Λισβορίου.

ΑΓΩΝΑΣ - ΑΓΩΝΑΣ - ΑΓΩΝΑΣ

ΗΧΗΡΟ ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ

 ΜΥΤΙΛΗΝΗ 30-3-2011

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΚΟΡΥΦΩΝΟΝΤΑΙ



Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΛΕΣΒΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΟΥΝΑΤΣΟΣ ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ



Την Τρίτη 29-3-2011 ο Δήμαρχος Λέσβου Δημήτρης Βουνάτσος με τον αντιδήμαρχο Δημοτικής ενότητας Πολιχνίτου Νίκο Κατράνη και τους δημ. συμβούλους Κώστα Φραγκόπουλο και Άρη Ταξείδη παρέστησαν στη λαϊκή συνέλευση που διοργάνωσε ο Σύλλογος Γονέων και κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου μας με θέμα το κλείσιμο του σχολείου μας.

Τέλος εξεδόθη ψήφισμα με το οποίο άπαντες εκφράζουν την αντίθεσή τους στην απόφαση αυτή.

ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΟΥΜΕ ΑΝ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΩΘΟΥΜΕ

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ

 Θεωρούμε διακριτική και ίσως μεροληπτική η μεταχείριση του σχολείου μας αλλά και των άλλων σχολείων που έκλεισαν,

 Δεν πειράχτηκαν άλλα σχολεία που είναι στην ίδια κατάσταση με το δικό μας.

 Υποβαθμίσατε άλλα σχολεία σε μονοθέσια και διθέσια με πολύ λιγότερα παιδιά χωρίος να τα κλείσετε. Και ερωτούμε. Εκεί δεν εφαρμόζονται τα λεγόμενα παιδαγωγικά κριτήρια; Εμάς δηλαδή μας αγαπάτε περισσότερο;

 Το σχολείο μας έχει αυτή τη στιγμή μαθητικό δυναμικό 26 παιδιά και επόμενο σχολικό έτος θα έχει μεγαλύτερο αριθμό μαθητών. Ήδη δύο παιδιά που εφέτος φοίτησαν στο Δημ. Σχολείο Πολιχνίτου για λόγους οικογενειακούς επιστρέφουν. Τα δε επόμενα σχολικά έτη και πάλι η προοπτική είναι αύξουσα.

 Επτά παιδιά κατοικούν μόνιμα στη περιοχή Σκαμιούδι (παραλία Λισβορίου) τα οποία υποχρεούνται να διανύουν επιπλέον 5 + 5 (επιστροφή) χιλιόμετρα καθημερινά.

 Δεν μπορούμε να δεχτούμε το σχολείο μας να συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πλέον ακατάλληλα σχολεία, 3 σ’ ολόκληρο το νησί και γι’ αυτό πρέπει να κλείσει.

 Δεν έχουμε καμιά απολύτως εμπιστοσύνη στην καθημερινή μεταφορά με λεωφορεία, χωρίς καμιά ασφάλεια των παιδιών μας στον Πολιχνίτο. Δεν πιστεύουμε τις υποσχέσεις για συνοδούς και απόλυτα ασφαλείς μεταφορές γιατί τέτοιου είδους υποσχέσεις τις έχουμε ακούσει για πολλοστή φορά, αλλά μένουμε μόνο στα θα….

 Δεν ανεχόμαστε να στοιβάξουμε τα παιδιά μας σε μια αποθήκη παιδιών αφού γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν οι υποδομές και το κατάλληλο περιβάλλον για να δεχθεί τόσα -200 περίπου -παιδιά το σχολείο του Πολιχνίτου.

 Το χωριό μας είναι ένα από τα λίγα χωριά του νησιού μας με νέο και ενεργό πληθυσμό, πολλές νέες οικογένειες, οι οποίες αποφάσισαν να μείνουν εδώ να δραστηριοποιηθούν και να ζήσουν σ’ ένα ζωντανό και ανθρώπινο περιβάλλον.

 Το σχολείο μας σύμφωνα με τις σύγχρονες απαιτήσεις δεν υστερεί πουθενά.

o Συμμετέχει σε όλα τα καινοτόμα προγράμματα, όπως περιβαλλοντικά, πολιτιστικά αγωγής υγείας.

o Συμμετέχει στον ετήσιο μαθηματικό διαγωνισμό της Μαθηματικής εταιρείας.

o Συμμετέχει σε καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς.

o Συμμετέχει σε αθλητικούς αγώνες.

o Επισκέπτεται μουσεία, περιβαλλοντικά κέντρα, λαογραφικές συλλογές, κέντρα ανακύκλωσης.

o Συμμετέχει ενεργά σε όλα τα δρώμενα της τοπικής κοινωνίας.

o Το ολοήμερο τμήμα του σχολείου μας από το 2002 είναι το πλέον ενεργό από όλα τα άλλα σχολεία με 100% συμμετοχή , ενώ του Πολιχνίτου όπου θέλετε να μας πάτε μόλις πρόσφατα λειτούργησε.

o Το σχολείο μας διαθέτει δίκτυο υπολογιστών σε όλες τις τάξεις του και ADSL πρόσβαση στο διαδίκτυο

 Το κλείσιμο των σχολικών μονάδων αποτελεί το πιο ακραίο παράδειγμα εγκατάλειψης συγκεκριμένων περιοχών και της διεύρυνσης ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων.

 Κλειστά σχολεία μετατρέπουν σε νεκροταφείο τα χωριά.

 Το σχολείο σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί κάτι το ξέχωρο από την τοπική κοινωνία. Οι άνθρωποι της περιφέρειας οι άνθρωποι των χωριών μας έχουν ταυτιστεί μ’ αυτό και το θεωρούν δικό τους κομμάτι, σάρκα από τη σάρκα τους. Είναι ταυτισμένοι μ’ αυτό. Όποιος λοιπόν προσπαθήσει να το αναιρέσει ασελγεί πάνω σ’ αυτόν το λαό και βιάζει την προσωπική του ζωή. Τον κλέβει και του αφήνει ρημαγμένο τον τόπο του. Δείχνει έμπρακτα την αδιαφορία του για τον άνθρωπο του μόχθου που παρέμεινε στα ήδη ξεχασμένα χωριά του να φυλάει Θερμοπύλες, στον άνθρωπο που μόνο παραμονές εκλογών θυμάται.

 Ο Σύλλογος Γονέων και κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου του χωριού μας, διατρανώνει τη φωνή του μαζί με τις φωνές όλων των κατοίκων του χωριού μας και τονίζει σε κάθε τόνο και κάθε κατεύθυνση. Δεν δεχόμαστε να είμαστε τα μαύρα πρόβατα του νησιού μας, που θα πληρώσουμε ανεγκέφαλες και καταστροφικές για μας αποφάσεις. Μας υποχρεώσατε αμυνόμενοι να προβούμε σε κατάληψη του σχολείου και δεν πρόκειται να επιτρέψουμε στα παιδιά μας να πάνε στο σχολείο από την Δευτέρα 28 Μαρτίου αν δεν μας απαντήσετε ότι αναιρείτε την απόφαση σας.

 Τέλος δηλώνουμε ότι σε περίπτωση μη δικαίωσής μας δεν πρόκειται να υποκύψουμε. Το Σεπτέμβριο εμείς θα είμαστε εδώ στο Λισβόρι και όχι στον Πολιχνίτο.

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗς 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ

Κυρίες και κύριοι

Αγαπητοί γονείς.

Αγαπητά μας παιδιά μαζί με τους δασκάλους σας.

Η σημερινή ημέρα είναι ιδιαίτερη.

Είναι ιδιαίτερη για τη διπλή γιορτή της.

Γιορτάζουμε για τον χαρμόσυνο Ευαγγελισμό της Παναγίας μας, γιορτάζουμε και για τον Ευαγγελισμό, το χαρμόσυνο μήνυμα της λευτεριάς του Έθνους μας.

Κάθε χρόνο γιορτάζουμε. Μπορεί βέβαια οι γιορτές μας να κατάντησαν κάπως ανιαρές όμως συνεχίζουμε τα ήθη και τα έθη μας. Κρατάμε τις παραδόσεις μας.

Γιορτάζουμε όλοι μαζί εδώ πέρα στη μικρή κοινωνία μας, στο χωριό μας και δεν τα βάζουμε κάτω.

Γιορτάζουμε με πρώτο από όλους το σκολειό μας. Τα παιδιά μας, τα εγγόνια σας, τους δασκάλους τους Κάθε χρόνο, σε κάθε γιορτή μαζευόμαστε για να δώσουμε το παρόν, να δούμε και να ακούσουμε τα παιδιά, να βάλουμε χρώμα στην άχαρη όπως κατάντησε η ζωή μας.

Αναφέραμε προηγουμένως πως η μέρα τούτη είναι ιδιαίτερη.

Και είναι. Είναι γιατί έχει και κάτι το πλέον ξεχωριστό. Κάτι που δεν το είχαμε άλλες φορές.

Οι ηγεσίες του Υπουργείου μας, του Υπουργείου της Παιδείας, βάζοντας σε εφαρμογή τοπικές εισηγήσεις και προτάσεις αποφασίζει τούτη η γιορτή της 25ης Μαρτίου να είναι η τελευταία για το σκολειό μας και φυσικά το χωριό μας.

Τα παιδιά μας τα βλέπουμε σήμερα για τελευταία φορά εδώ πέρα.

Τούτη τη σημαία δε θα τη ξαναδούμε να την κρατάνε τα παιδιά μας εδώ στην εκκλησία μας.

Το σκολειό μας αποφάσισαν από το επόμενο σχολικό έτος να το κλείσουν.

Να κλείσουν το σκολειό, να φύγουν τα παιδιά μας από δω, να ρημάξει ο τόπος. Να μείνει το χωριό μας χωρίς το σκολειό του. Να μην ξανακούσουμε το κουδούνι του να ξαναχτυπήσει. Να μην ξανακούσουμε τις φωνές των παιδιών μας στην αυλή του.

Λυπόμαστε αφάνταστα γι’ αυτό. Λυπόμαστε εμείς οι γονείς γιατί εμείς θα σηκώνουμε από δω και πέρα όλο το βάρος

Λυπάται κι όλο το χωριό. Οι άνθρωποι της περιφέρειας οι άνθρωποι των χωριών μας που έχουν ταυτιστεί μ’ αυτό και το θεωρούν δικό τους κομμάτι, σάρκα από τη σάρκα τους.

Είναι ταυτισμένοι μ’ αυτό. Όποιος λοιπόν προσπαθήσει να το αναιρέσει ασελγεί πάνω σ’ αυτόν το λαό και βιάζει την προσωπική του ζωή. Τον κλέβει και του αφήνει ρημαγμένο τον τόπο του. Δείχνει έμπρακτα την αδιαφορία του για τον άνθρωπο του μόχθου που παρέμεινε στα ήδη ξεχασμένα χωριά του να φυλάει Θερμοπύλες, στον άνθρωπο που μόνο παραμονές εκλογών θυμάται.

Τούτο δεν μπορούμε να το αφήσουμε αυτό έτσι.

¨Ήδη κάναμε ότι μπορούσαμε μέχρι τώρα με διαμαρτυρίες, έγγραφα, ανακοινώσεις και ψηφίσματα. Γράψαμε σε εφημερίδες, ακουστήκαμε στις τηλεοράσεις συμμετείχαμε σε πορείες.

Δεν μας άκουσαν. Έκλεισαν το σκολειό μας. Τρία μόνο σχολεία έκλεισαν στο νησί μας. Μέσα στα τρία και το δικό μας.

Δεν σταματάμε όμως τους αγώνες μας για να μπορέσουμε να δικαιωθούμε.

Απ’ τη Δευτέρα 28 Μαρτίου εντείνουμε και κορυφώνουμε τους αγώνες μας.

Από τη Δευτέρα 28 του μηνός κανείς γονιός δεν θα στείλει το παιδί του στο σχολείο.

Κανένα απολύτως παιδί δεν πρέπει να βρεθεί στο σχολείο και παράλληλα ξεκινάμε κατάληψη του σχολείου μέχρι η εξουσία να σκύψει και να μας ακούσει.

Το ίδιο βέβαια θα γίνει και στα σχολεία των άλλων δύο χωριών που κλείσανε.

Παράλληλα θα ξεκινήσουμε και πορείες διαμαρτυρίας στη Μυτιλήνη όλοι μαζί.

Εδώ πέρα ζητάμε τη συμπαράσταση όλου του χωριού.

Το σκολειό δεν είναι μόνο δικό μας.

Είναι των παιδιών μας, είναι των παιδιών σας, είναι των εγγονών σας είναι όλων μας.

Γι’ αυτό ζητάμε τη συμπαράστασή σας, τη βοήθεια σας.

Σας παρακαλούμε σταθείτε δίπλα μας.

Ελάτε κοντά μας για να κερδίσουμε το σκολειό μας.

Ελάτε για να κερδίσουμε τη ζωή στο χωριό μας και χρόνια μας πολλά.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΙΣΒΟΡΙΟΥ: 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΟ ΛΙΣΒΟΡΙ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΙΣΒΟΡΙΟΥ: 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΟ ΛΙΣΒΟΡΙ: "ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ -ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ- ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΕΔΩΣΕ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΣΤΗΝ ΕΤΗΣΙΑ ΕΘΝΙΚΟΘΡΗΣΚ..."

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΙΣΒΟΡΙΟΥ: 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 ΣΤΟ ΛΙΣΒΟΡΙ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΙΣΒΟΡΙΟΥ: 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 ΣΤΟ ΛΙΣΒΟΡΙ: "ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ 24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ -ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ- ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΕΔΩΣΕ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΣΤΗΝ ΕΤΗΣΙΑ ΕΘΝΙΚΟΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΜΑΣ..."

ΚΑΤΙΝΑ ΜΠΑΚΛΑ - ΤΣΕΣΜΕΛΗ

(1925 – 3/1/2011)

Η ΕΚΚΛΗΣΑΡΙΣΣΑ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ

Δυο τρεις - μέρες μετά την ανατολή του 2011, έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 86 ετών, μια πραγματική αγωνίστρια της ζωής η Κατίνα Τσεσμελή Μπακλά.

Μέλος μιας φτωχής οικογένειας με πολλά παιδιά, τα περισσότερα κορίτσια, πάλεψε σκληρά όχι μόνο για της προσωπική της αποκατάσταση αλλά και των παιδιών της και των δικών της.

Παντρεύτηκε το Χρήστo Μπακλά, αρκετά μεγαλύτερό της, και μαζί τακτοποίησαν τα τρία κορίτσια τους κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο που κι αυτά, με τη σειρά, τους απόκτησαν τα δικά τους παιδιά και έδωσαν εγγόνια στο Χρήστο και την Κατίνα.

Από πολύ μικρή υπηρέτησε την εκκλησία του χωριού μας στην αρχή μαζί με τον πατέρα της το μπάρμπα-Δούκα τον Τσεσμελή, αργότερα με τον άνδρα της το Χρήστο και τελευταία μόνη της αρκετά χρόνια.

Η εκκλησία είναι ένας χώρος που για να λειτουργήσει χρειάζεται καθημερινή δουλειά. Κι αυτό χρειάζεται αγάπη και μεράκι.

Αυτό το πληρούσε και με το παραπάνω. Η Κατίνα η νεοκώρισσα.

Πόσος κόπος αλήθεια και πόση δουλειά ιδιαίτερα τα παλαιότερα χρόνια που οι ευκολίες ήτανε λιγότερες, για να καταφέρει την αρμόζουσα τάξη και καθαριότητα στον οίκο του Θεού!

Πόσος κόπος αλήθεια τα χρόνια εκείνα με τις ξυλόσομπες το χειμώνα για να ζεστάνει κάπως το ναό!

Η Κατίνα μέχρι τα τελευταία της, έσερνε τα πόδια της με πολλή αγάπη και πιστή αφοσίωση στον Άη-Γιάννη.

Μη μου πείτε πως πληρωνότανε. Όταν υπηρετείς μέσα στο ναό καμιά αμοιβή δεν αρκεί γι’ αυτά που προσφέρεις.

Η προσφορά της ήτανε μεγάλη γι’ αυτό κι όλοι θα τη θυμούνται σαν την παραδοσιακή εκκλησάρισσα του Λισβοριανού Άη-Γιάννη.

Ελαφρύ το χώμα που τη σκέπασε

Μακάρι να βρίσκονται τέτοιοι άνθρωποι για να υπηρετούν τις εκκλησιές μας.

Σαν μνημόσυνο λίγοι στίχοι Καβαφικοί αφιερωμένοι στην Κατίνα Μπακλά

ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Την εκκλησία αγαπώ – τα εξαπτέρυγά της,

τ’ ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της,

τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνά της.

Εκεί σαν μπω, μες σ’ εκκλησία των Γραικών•

με των θυμιαμάτων της τες ευωδίες,

με τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες,

τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες

και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό-

λαμπρότατοι μες στων αμφίων τον στολισμό-

ο νους μου πιαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας,

στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

18-3-2011   ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ  -ΜΑΥΡΩΝ ΠΡΟΒΑΤΩΝ  -  ΠΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ

Στις 18 Μαρτίου στη Μυτιλήνη οργανώθηκε από τα τρία σχολεία, τα μόνα που κλέινουν στη Λέσβο, Λισβορίου, Μεσαγρού και Πελόπης, καθώς καί άλλων που μας συμπαραστέκονται πορεία διαμαρτυρίας με κύριους αποδέκτες το Υπουργείο Παιδείας, την Περιφρειακή Διεύθυνση εκπαίδευσης Β. Αιγαίου και ρτη Διεύθυνση Α/θμιας Εκπαίδευσης Λέσβου.

Αναμένουμε...

ΤΑ 3 ΜΑΥΡΑ ΠΡΟΒΒΑΤΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΜΑΣ

Για μια ακόμη φορά δεχόμαστε τα πυρά μιας άτεγκτης εξουσίας η οποία με βουλωμένα τα αυτιά αποφασίζει και διατάσσει ερήμην και εις βάρος του Ελληνικού λαού που με τη ψήφο του της έδωσε θώκο για να απολαύσει την επαγγελλόμενη και πολυπόθητη ευτυχή καθημερινότητά του.

Δυστυχώς!!!

Βελτίωση ουδεμία. Περισσότερο μαύρο, περισσότερο βύθισμα στο τέλμα της εγκατάλειψης, της αβεβαιότητας και των ολοκληρωτικού τύπου αποφάσεων.

Και τώρα μιλάμε για της καταργήσεις των σχολείων μας.

Λέμε πως τα σχολεία είναι απαραίτητο να είναι ανοιχτά στον κόσμο, ανοιχτά στις τοπικές κοινωνίες και ανά πάσα στιγμή να παρέχουν μόρφωση, ΔΙΑ ΒΙΟΥ όπως αρέσκεται να υποστηρίζει το Υπουργείο.

Πως όμως θα επιτευχθεί αυτό όταν πυροβολούμε αυτή την απομονωμένη αυτή τη ξεχασμένη, αυτή την καταδιωγμένη κοινωνία όταν τους κλέβουμε και την ελάχιστη ικμάδα ζωής που της έχει μείνει; Και το σχολείο, το σχολείο στην περιφέρεια, το σχολείο στα χωριά μας είναι ανάσα ζωής. Το κουδούνι του σχολείου, μαζί με την καμπάνα της Εκκλησίας είναι τα τελευταία σημάδια ζωντάνιας που άφησαν οι ξύλινες εξουσίες στον απομακρυσμένο και ξεχασμένο από το Αθηνοκεντρικό κράτος πολίτη.

Σε καμιά λοιπόν περίπτωση δεν μας πείθουν ότι οι καταργήσεις αποσκοπούν στην δημιουργία «εύρωστων» σχολικών μονάδων, οι οποίες δεν υπάρχουν και ούτε θα επιτρέψουν οι προστάτες μας να υπάρξουν, αλλά μόνος σκοπός είναι η εξοικονόμηση πόρων μέσω της μείωσης του ανθρώπινου δυναμικού και άλλων δαπανών, όπως ακριβώς επιτάσσει το ΔΝΤ. Έτσι τα επαγγελλόμενα σχολεία είναι «άπιαστα πουλιά δέκα στον παρά».

Το κλείσιμο των σχολικών μονάδων αποτελεί το πιο ακραίο παράδειγμα εγκατάλειψης συγκεκριμένων περιοχών και της διεύρυνσης ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων.

Το σχολείο σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί κάτι το ξέχωρο από την τοπική κοινωνία.

Οι άνθρωποι της περιφέρειας οι άνθρωποι των χωριών μας έχουν ταυτιστεί μ’ αυτό και το θεωρούν δικό τους κομμάτι, σάρκα από τη σάρκα τους.

Είναι ταυτισμένοι μ’ αυτό. Όποιος λοιπόν προσπαθήσει να το αναιρέσει ασελγεί πάνω σ’ αυτόν το λαό και βιάζει την προσωπική του ζωή. Τον κλέβει και του αφήνει ρημαγμένο τον τόπο του. Δείχνει έμπρακτα την αδιαφορία του για τον άνθρωπο του μόχθου που παρέμεινε στα ήδη ξεχασμένα χωριά του να φυλάει Θερμοπύλες, στον άνθρωπο που μόνο παραμονές εκλογών θυμάται.

Ο Σύλλογος Γονέων και κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου του χωριού μας, διατρανώνει τη φωνή του μαζί με τις φωνές όλων των κατοίκων του χωριού μας και τονίοζει σε κάθε τόνο και κάθε κατεύθυνση

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ

ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΛΙΣΒΟΡΙΟΥ

Κύριοι.

Το Σχολείο μας, είναι ανάμεσα στα 3 και μόνο Δημοτικά σχολεία των χωριών μας που αποφασίσατε να συγχωνεύσετε, να κλείσετε και να ερημώσετε.

Η τοπική κοινωνία μας είναι ανάστατη και εξοργισμένη.

Δεν δέχεται ειλημμένες αποφάσεις και εξακολουθεί να είναι κατηγορηματικά αντίθετη. Μόνοι σας το αποφασίσατε χωρίς να λάβετε υπόψη τη γνώμη μας.

Μόνοι σας αποφασίσατε να ερημώσετε τις αγροτικές κοινωνίες μας. Στην περιφέρεια μας υπάρχει και άλλο Δημοτικό Σχολείο που η χιλιομετρική απόσταση από τον Πολιχνίτο είναι ίδια, αλλά προς το παρόν παραμένει και δεν καταργείται. Ποιος όμως μπορεί να εγγυηθεί ότι και αυτό δεν θα έχει αύριο την ίδια τύχη με εμάς;

Μπορείτε να μας εξηγήσετε γιατί ξεκινήσατε από εμάς;

Στον Αφάλωνα, το σχολείο το υποβαθμίσατε από 2/θέσιο σε 1/θέσιο, το ίδιο και στην Πηγή και στο Παλαιοχώρι. Εκεί τα παιδιά σύμφωνα με αυτά που είπε η κ. Χριστοφιλοπούλου για τα ολιγοθέσια σχολεία ότι « τα παιδιά των ολιγοθεσίων είναι μαθητές 2ης κατηγορίας», θα μορφωθούν λιγότερο από τα δικά μας; Εμάς μας αγαπάτε περισσότερο και τα παιδιά του Αφάλωνα και της Πηγής και θα συνεχίσετε αυτά να τα αντιμετωπίζετε σαν 2ης κατηγορίας μαθητές; Επιτρέπετε οι κ. Υπουργοί να μιλούν με τόσο απαξιωτικά λόγια για τους μαθητές των χωριών μας αλλά και για τους εκπαιδευτικούς που εκεί επιτελούν το έργο τους;

Με αυτή τη λογική όμως, την Καλλικρατική λογική, εσκεμμένα ερημώνουν τα χωριά και οδηγείται ο πληθυσμός στα απρόσωπα πλέον και αφιλόξενα αστικά κέντρα. Ταλαιπωρούνται οι μικροί μαθητές οι οποίοι θα αναγκάζονται να διανύουν μεγάλες αποστάσεις για να φτάσουν στο σχολείο τους.

Πώς θα μεταφέρονται τα μικρά παιδιά; Με τα απλήρωτα λεωφορεία και με την ανύπαρκτη ασφάλεια; Ποιός θα τα παραλαμβάνει το πρωί από το χωριό μας και ποιός θα τα παραλαμβάνει στον Πολιχνίτο Πού θα στοιβάξουμε μαθητές από 3 χωριά; Σε ένα κτίριο που δεν πληρεί τις προϋποθέσεις;

Μήπως πρέπει να γίνει πρώτα κτηριακός και υλικοτεχνικός εκσυγχρονισμός ο οποίος είναι ελλιπής και μετά να σκεφτείτε για συγχωνεύσεις; Μια πολυκατοικία ξεκινάει να χτίζετε από τα θεμέλια και όχι από τον 5ο όροφο.

Θεωρούμε λοιπόν ότι η αναβάθμιση των σχολείων δεν μπορεί να υπάρξει με το κλείσιμο σχολείων, χωρίς αύξηση των δαπανών για την παιδεία, χωρίς μόνιμους εκπαιδευτικούς, χωρίς σύγχρονα κτίρια που να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των καιρών μας και όχι σε παλαιότερες εποχές. Μας λέτε συνεχώς ότι οι συγχωνεύσεις γίνονται για το καλό των παιδιών. Όμως μας κοροϊδεύετε αφού απώτερος στόχος του Υπουργείου είναι οι συγχωνεύσεις για να μειωθούν οι δαπάνες του κράτους.

Γι’ αυτό λοιπόν επιβάλλεται όλοι να αντιδράσουμε σε οποιοδήποτε προσπάθεια συγχώνευσης σχολικών μονάδων.

Εμείς μαζί με τα άλλα δύο σχολεία του Μεσαγρού και της Πελόπης δεν δεχόμαστε να είμαστε τα τρία μαύρα πρόβατα του νησιού μας, που θα πληρώσουμε ανεγκέφαλες και καταστροφικές για μας αποφάσεις.

Δεν κάνουμε δεκτή την απόφαση σας.

Θα προβούμε σε κατάληψη του σχολείου και δεν πρόκειται να επιτρέψουμε στα παιδιά μας να πάνε στο σχολείο από την Δευτέρα 28 Μαρτίου αν δεν μας απαντήσετε ότι αναιρείτε την απόφαση σας. Το Σεπτέμβριο εμείς θα είμαστε στο Λισβόρι και όχι στον Πολιχνίτο.

Η πρόεδρος     Η γραμματέας      Τα μέλη